Zaterdag 3 december 2011
Anton en Dinie hebben een fotoboek gemaakt van hun reis naar Andorra. Voor de band heeft Anton Rexine gebruikt, evenals voor de inleg van de wereldbol. Op de globe zijn met gouden stippen begin- en eindpunt van de reis weergegeven en ernaast zijn de namen ervan met de hand gezet.
'Andorra' is met de foliepers op de band gedrukt. De fotobladen hebben een ril van 20 mm waarop spinrag is geplakt. De rillen zijn omgevouwen en daarna zijn de fotobladen om en om in elkaar geschoven en als katernen genaaid. Voor de dekbladen zijn eigengemaakte terpentijnmarmers gebruikt Het geheel is als een bandzetter gebonden en vormt een zeer persoonlijk boek van een onvergetelijke, prachtige reis.

Fotoboek van Anton en Dinie.
Bert heeft op de beurs in Leiden inspiratie opgedaan voor het maken van een in elkaar te vouwen doosje. Thuis is hij aan de slag gegaan om dit vier-verdiepingen-doosje naar eigen inzicht te construeren en trots kan hij nu het resultaat laten zien.
doosje van Bert.
Dinie heeft een doosje met een scharnierend deksel gemaakt. Voor de buitenkant gebruikte zij boekbinderslinnen. Voor de binnenkant machinaal vervaardigd marmerpapier.
De beschrijving van dit doosje staat op de website te lezen in de categorie 'verhaal van leden'.
doosje van Dinie.
In het verslag van september zien we Marjolein bezig met het maken van een foedraal voor haar leporello met de prachtige natuurfoto's. Ze piekerde toen over de wijze waarop ze het foedraal zou bekleden en we bespraken diverse mogelijkheden om dat zonder al te veel naden te doen. Nu is het foedraal af en vertelt Marjolein dat ze het uit één stuk bekleding voor elkaar gekregen heeft, waarbij ze op de onder- en bovenkant de overlappende stroken doorgesneden heeft en tegen elkaar geplakt. Bovendien heeft ze op de onderkant van het foedraal vilt geplakt om het geheel gemakkelijker over de plank van de kast te laten schuiven.

leporello en foedraal van Marjolein.
Jaap kon in september niet aanwezig zijn en laat daarom nu de door hem ontworpen leporello zien. Een leuke vondst om de harmonicastrook in doos en deksel te verwerken. Zo kan deze leporello met prachtige Wad-foto's op de toonbank in natuurcentrum 'Het Kuitje' pronken.
De gedeeltes die in doos en deksel vallen heeft hij voor een derde deel scharnierend gemaakt en er de tekst op gedrukt. Het resterende deel heeft hij vastgeplakt in doos en deksel.

Jaap toont zijn Wadden-foto's-leporello.


Ook laat Jaap het boek zien dat hij maakte in het kader van het BookBindChallenge project 2011: binden van de losse katernen van Verloren Chemie van Almar Otten.

Een handbestoken kapitaal vormt de kroon op dit gebonden boek!
BookBindChallenge project: 'verloren chemie' van Jaap.
Fenny Nieuwman, de vrouw van Bert, is een vakkundig en fanatiek kantklosster. Aan ons verzoek haar werk eens te laten zien, heeft ze gehoor gegeven en ze demonstreert hoe het kantklossen op het kussen in zijn werk gaat. Ingewikkeld hoor, maar wel héél bijzonder en mooi.

vol bewondering voor het ingewikkelde kantkloskussen.

kant in wording.

prachtige resultaten van Fenny.

Bert heeft de goudsnederol gekregen die onlangs op de markt gekomen is. Een geweldig mooi apparaat om in een handomdraai een boeksnede te vergulden. We hebben hem dus gevraagd dit hele proces te demonstreren en we zijn onder de indruk van de eenvoud en de snelheid waarmee hij een prachtige gouden boeksnede laat ontstaan. Na eerst de kopsnede geschuurd te hebben, brengt hij grondeermiddel aan, legt dan een reep folie op de snede en rolt er vervolgens een paar keer met de verwarmde rol over heen. Resultaat: een fraaie snede die na uitwaaieren van het boekblok noch kleeft, noch bladzijden vast laat zitten.

Voor uitgebreide informatie en een videofilm over het apparaat zie http://www.fopmawier.nl
rollen over de folie met de verwarmde rol.
de boeksnede is verguld, het goud is van de folie-reep verwijderd.
uitwapperen van het boekblok om de goudsnede los te maken.
Bert heeft de handleiding van De Braaij: Onderwijs van 't Boek Binden, in mini-formaat geprint en gebonden als een spitselband. Op het voorplat heeft hij de stempels verwerkt zoals die ook op het oorspronkelijke boekje van De Braaij voorkomen en uiteraard heeft hij de kopsnede prachtig verguld.

Bert had de opdracht voor deze maand gegeven: Maak een boek en pas daarbij de Japanse binding toe. (Zie verslag van september 2011).

We laten hem daarom als eerste zijn resultaat tonen. Bert heeft een Japanse 'four-sided'-doos (shiho shitsu) gemaakt, die gesloten wordt door twee sluitbeentjes. De doos is bekleed met een bedrukte stof, die ongecacheerd verwerkt is. Deze stof komt ook terug in de binnenbekleding, zoals op onderstaande foto's te zien is.

de 'four-sided-doos, shiho shitsu.


Het rechter en linkerplat zijn opengeslagen. Kop- en staartflappen bedekken gedeeltelijk nog het eronder liggende Japans gebonden boek.

Kop- en staartflappen zijn nu ook opengevouwen zodat het boekje zichtbaar is,
genaaid in de Hemp-Leaf stijl.

Het voorplat, met een dekblad van de bedrukte stof, is opengeslagen.
Het witte boekblok is nu zichtbaar.


Japanse overslagdoos en Hemp-Leaf genaaid boek, ontworpen door Bert.
Dinie heeft de handleiding van Wayne Dieleman, Japans Boekbinden, gebruikt om de four-hole-binding (yotsume toji) te maken. De platten en de hoekjes aan kop en staart zijn bekleed met door haar gemaakte terpentijnmarmers.

Japans gebonden boekje van Dinie.
Fem en Ine hebben de beschrijving van Kojiro Ikegami in zijn boek Japanese BookBinding gevolgd.
Hij geeft daarin aan dat we in het Westen af mogen wijken van de Japanse traditie waarbij de rug van het boek zich aan de rechterkant bevindt en het boek dus van links naar rechts opengaat.
Verrassend is te ontdekken dat hij eerst uitgaat van een 'inner binding' om de bladen bij elkaar te houden, maar ook om daarmee te voorkomen dat het boek uit elkaar zal vallen als het buitennaaisel kapot zou gaan.
Verder ontdekken we dat er strikte regels bestaan voor het naaisel t.o.v. de rug, de onderlinge verdeling van de naaigaten en de afmeting van de sierhoekjes aan kop en staart. We leren daarbij dat deze hoekjes precies gelijk vallen met de naaisteken aan kop, staart en rug!
Ook voor het titelschildje gelden vastgelegde regels, afhankelijk van de grootte van het boek en de toegepaste binding.
Als omslag geeft Ikegami aan momigami te gebruiken, maar dat gekreukelde papier kunnen wij niet vinden. Als alternatief gebruikt Fem daarom Amati-papier, gemaakt door Puck Bramlage, en Ine gedecoreerd papier van Vibeke Bak Hansen voor de 'four-hole' binding en gemarmerd linnen van
Karli Frigge voor de Hemp-Leaf binding.
Ine heeft Ikegami's suggestie toegepast om de Hemp-Leaf binding extra interessant te maken door met verschillende kleuren garen te naaien.
Four-hole Binding (yotsume toji) van Fem.
Four-hole-Binding en Hemp-Leaf Binding van Ine.

Fem heeft jaren geleden onderstaand boekwerk gekregen, bestaande uit een 'wraparound case (maru shitsu) waarin twee postzegel-insteekboeken opgeborgen zijn. Heel interessant om te zien hoe hierin alles hetgeen Ikegami beschrijft toegepast wordt.
En in dit werk is ook de Japanse wijze van het opendoen van het boek te zien: van links naar rechts.
De 'wraparound case' gebonden in rood/zwarte stof en de boeken in zijdeachtige gedecoreerde stof.

de 'wraparound case' open liggend met de boeken op het middenplat.
Jopie heeft diverse naaiwijzen toegepast: resp. de 'four-hole'-, de 'Kanghxi'- en de 'Hemp-Leaf'- binding. Ze heeft de kartonnen platten bekleed met linnen en papier.
four-hole binding.
Kanghxi binding.
Hemp Leaf binding.
Marjolein volgde de aanwijzingen die Shereen La Plantz geeft in Cover tot Cover en bekleedde de platten met bijzondere papiersoorten.
Hans vierde groot feest: 75 jaar geworden en 50 jaar getrouwd! De teksten en wensen op A4 formaat heeft hij gebruikt om op Japanse wijze te binden in een band met opgezet plat van blauw linnen. Voor het wikkelomslag volgde hij de beschrijving die Karin Cox publiceerde in Handboekbinden nr. 3 uit 2009. Ook voor de bekleding van het omslag gebruikte hij het blauwe linnen, in combinatie met geel linnen aan de binnenkant. Voor het reliëf sneed hij cijfers uit karton en perste die met émalène in het linnen.
jubileumboek in Japanse stijl, gebonden door Hans.


De middag besteden we nog eens aan het experimenteren met het maken van lino-snedes, om die zowel als reliëf onder bekledingsmateriaal toe te passen, als om er verfafdrukken mee te maken.

Anton heeft het wapenschild van Columbus overgenomen. Hij wil dat als reliëf gebruiken
op het voorplat van het boek dat hij aan het herbinden is over deze ontdekkingsreiziger.
Het wapenschild toont bovenin het kasteel van Castilië en de gekroonde leeuw van het vorstendom León
en onderin de ontdekte eilanden en vijf ankers.
Anton gebruikt vrij hard en glad linoleum.
Hans is bezig met een figuratief Vikingschip en haalt de omgeving van het schip helemaal weg, zodat het schip goed naar voren springt. Hans gebruikt zachter materiaal: soft lino. Het wegsnijden van het materiaal gaat daardoor vrij soepel, eerst met een scalpel en later met een linomesje.


Dinie heeft een dorpsgezicht getekend, hetgeen als reliëf moet dienen op het voorplat van een gedichtenbundel. Ze brengt de tekening over op het harde, gladde linoleum, omdat ze een vrij scherpe afdruk wil creëren. Met het harde lino moet dat beter gaan dan met het kurklino. We zijn benieuwd.
Ine heeft een fascinatie voor bomen, dus ook vele foto's en wil nu een fotoboek maken waarin al haar foto's van bomen en schorsen geplakt gaan worden. Op het voorplat moet een reliëf komen van deze boom-lino-snede, op de schutbladen een afdruk van dezelfde linosnede. Al gauw blijkt dat er voor een afdruk veel meer van de omgeving weggehaald moet worden om de boom tot zijn recht te laten komen! Voor de afdruk hebben we Blockprintverf van Talens gebruikt.


Jaap heeft dezelfde ervaring. Wil er een goede, scherpe afdruk ontstaan, dan is het noodzaak de achtergrond goed weg te snijden. Zijn mannetje heeft nu een puntmuts op, terwijl dat niet echt de bedoeling was! En ook de rechthoek van de stempel moet niet tevoorschijn komen. Ook Jaap werkt met soft lino.
Marjolein snijdt uit kurklinoleum ginkgo bladeren. Met de speciale linomesjes gaat dat beter dan met gewone mesjes. Bij de afdruk met zwarte Blockprint verf blijkt dat ze meer reliëf in de blaadjes zelf had moeten laten staan om een interessantere afdruk te krijgen.


Onze conclusie: oefening baart kunst. In ieder geval was het een zeer inspirerende werkdag, in alle opzichten.

Marjolein besluit de dag met een opdracht om over na te denken:

Verzin een boekbindkundige oplossing voor een 'zootje ongeregeld'.
Onder een zootje ongeregeld versta ik een stapeltje bij elkaar horende papieren (bijv. een met de hand geschreven correspondentie of een aantal ansichtkaarten o.i.d.). Probleem hierbij is dat :
- brieven vaak tweezijdig beschreven zijn met zeer weinig tot geen marge op voor- en achterkant.
- de vellen papier vaak verschillend van formaat zijn.
- een ansichtkaart een kant met voorstelling en een adreskant met tekst heeft, die allebei zichtbaar moeten blijven.
- ook hierbij verschillende formaten kunnen zijn en er dubbele en enkele kaarten zijn.


Geweldige uitdaging dus om de komende tijd over te filosoferen en mee te experimenteren.